По грешка ликвидиран братот на телохранителот на Аркан: Звонко бил вистинската мета, а егзекуторот, поранешна „црвена беретка“ пукал и во полицијата!

Жељко Симеуновиќ подоцна се обиде да побегне од „марицата“ и беше осуден на 15 години затвор за убиството на помладиот Матеовиќ.

Далибор Матеовиќ, братот на телохранителот на Аркан, Звонк, беше убиен на денешен ден пред 20 години, во градината на кафулето „Волшебник“ на улицата Сремска во центарот на Белград. Веднаш се виде дека Далибор е убиен по грешка и дека вистинската мета бил Звонко , единствениот кој го преживеал убиството на Жељко Ражнатовиќ и двајца негови пријатели во хотелот „Интерконтинентал“ во јануари 2000 година и кој пукал и ранил еден од атентатори. Жељко Симеуновиќ, поранешен припадник на Единицата за специјални операции, е осуден на 15 години затвор за убиството на Матеовиќ.

Вечерта пред Ѕвонко да сведочи пред поротата за неговото директно знаење на судењето на убијците на Аркан, тој требаше да биде спречен во тоа. Потоа наместо него бил ликвидиран неговиот брат.

Млаѓи Матеовиќ е убиен само ден по екстрадицијата на второобвинетиот за убиството на Аркан, Драган Николиќ Гаги од затворот во Австрија. Тогаш се шпекулираше дека Далибор Матеовиќ е убиен со груба грешка, односно дека убиецот го помешал со неговиот брат Звонко поради нивната извонредна физичка сличност.

Далибор Матеовиќ е убиен, а Славиша Томиќ тешко ранет во пукотница на терасата на кафулето „Визард“, на првиот кат од улицата Сремска во срцето на Белград, на 6 февруари 2004 година, околу 18.10 часот.

Ништо не се знаеше за сторителот на ова злосторство до грабежот на 11 милиони динари од менувачницата „Париз“ во Нов Белград во 2012 г. Тогаш беше уапсен Жељко Симеуновиќ, поранешен член на „црвените беретки“, кој ќе се испостави дека бил цимер во полициското училиште со една од атентаторите на Аркан, Добросава Гавриќ –  која многу години подоцна беше уапсена во Јужна Африка и е се уште чека екстрадиција во Србија во Сремска Каменица, како и да му помогне да побегне од земјата пред изрекувањето на пресудата за Аркан.

Црвена јакна и црвена капа

Убиецот, според описот на очевидците,  бил облечен во црвена јакна и носел црвена капа , која подоцна била пронајдена на улицата Маршала Бирјузова. Биолошките траги пронајдени на изгубената црвена капа на убиецот од Сремск во бегство се поклопија со онаа од разбојништвото.

Тој ја слушаше пресудата врзан и опкружен со седум стражари

Првостепената пресуда против Жељко Симеуновиќ, наместо во Вишиот суд, од безбедносни причини е изречена во зградата на Специјалниот суд на улицата Устаничка, а синџирите не се симнати од нозете на обвинетиот. Околу него цело време биле петмина затворски чувари и двајца судски чувари. Во судницата беше и Звонко Матеовиќ, брат на убиениот, кој беше клучен сведок во овој случај, како и во убиството на Аркан.

Далибор Матеовиќ седел на масата во друштво на Славиша Томиќ кога му пришол поранешниот член на ЈСО Жељко Симеуновиќ и на само неколку метри му пукал директно во главата , а потоа побегнал. Од улицата Царица Милице свртел кон Танјуг каде го забележала полицијата која преку радиоврска добила опис на напаѓачот.

Еден од нив излегол од возилото и се упатил кон Симеуновиќ викајќи: „Застани, полиција!“, а бегалецот пукал, а полицаецот се фрлил меѓу паркираните возила, возвраќајќи . Друг полицаец, гледајќи го својот колега како паѓа меѓу паркирани возила, пука во Симеуновиќ, кој во тој момент се сопнува и паѓа на патот, а пиштолот му испаѓа од раце. Тој веднаш станал, посегнал по оружјето и го застрелал и тој полицаец, трчајќи кон улицата Маршал Бирјузов, каде повторно пукал во полицаецот кој се обидувал да го фати додека трчал. Тогаш од главата му падна црвената капа со која се маскираше.

Симеуновиќ е добар пријател со Добросав Гавриќ, кој беше осуден за убиството на Аркан.

– Истражуваме дали требало да го убие Звонко за пари или тоа го направил од пријателство. Сепак, тој направи фатална грешка. Го убил својот брат – изјавил тогаш полициски извор за медиумите.

Гавриќ и Симеуновиќ се запознале во 1995 година во Сремска Каменица, каде заедно присуствувале на полициска обука. Симеуновиќ подоцна се приклучил на ЈСО, но по неколку години морал да ја напушти оваа единица и МУП на Србија. Од тој момент започнува неговата криминална кариера.

Обид за бегство од „Марица“

На Симеуновиќ два пати му беше изречена првостепена пресуда, а конечно беше осуден дури во јануари минатата година. Во текот на судскиот процес, на 14 јули 2017 година, тој се обидел да кинематографско бегство од „марицата“ што го донесе во судот на судењето за ликвидацијата на Далибор Матеовиќ.

Симеуновиќ го искористил тоа што од еден од најбезбедните српски затвори „Нове Скеле“ бил пренесен во Вишиот суд на улицата Катаниќева. Излегувајќи од возилото, турнал еден чувар, удрил друг и истрчал кон оградата, со намера да ја прескокне.

Благодарение на присебноста на стражарите кои го водеа и кои во секој момент беа свесни дека е поранешен специјалец, Симеуновиќ во последен момент беше фатен и совладан. Дури и кога го собориле на земја, тој се обидел да се оттргне. Со него се степале десетина редари, додека конечно не му биле ставени „лисици“ на рацете и нозете, а потоа поранешниот член на „црвените беретки“ бил приведен.

Спектакуларната акција наводно внимателно ја испланирал Жељко Симеуновиќ, а истражителите не ја исклучиле можноста тој да има соучесници, кои го чекале некаде во близина на црквата Свети Сава во центарот на Белград.

Факт е дека со себе ги имал оригиналните клучеви за „ лисиците  “ со кои успеал да ги отклучи токите на нозете додека се уште бил во „. Ги отклучил и „лисиците“ на рацете, но ги оставил, за да им создаде илузија на чуварите дека ги има. Штом ја отвориле вратата од возилото пред судот, Жељко побегнал. Клучевите од „лисиците“ ги сокрил во пакет со етикети за усни.

Пред овој инцидент, Симеуновиќ беше примерен затвореник, кој не правеше никакви проблеми. Безбедносните мерки за него и претходно беа зголемени –  секогаш беше придружуван од поголем број затворски чувари, додека нозете и рацете постојано му беа врзани. Тој тогаш издржуваше казна за разбојништво, а му се судеше за убиството на Матеовиќ.