Слобода на говор во стилот на Тел Авив: Критиката на Израел многумина скапо ги чинеше
Во последниот месец, бројни јавни личности јавно ја изразија својата поддршка за палестинскиот народ, привлекувајќи внимание на прекумерното бомбардирање на Газа од страна на израелската армија.Меѓутоа, ваквите изрази на поддршка во некои случаи не поминаа без последици.
Многумина останаа без работа, договорите се откажани, а заедничко за сите случаи е тоа што се случуваат во општества со исклучително висок степен на демократија и слобода на говор.
Бројни случаи
Во Велика Британија познатиот карикатурист Стив Бел доби отказ по 40 години работа во весникот Гардијан поради карикатура на израелскиот премиер Бенјамин Нетанјаху. Карикатурата беше прогласена за антисемитска.
Њујорк тајмс ја принуди наградуваната писателка Џезмин Хјуз да поднесе оставка откако потпиша писмо за поддршка на Палестина.
„Израел е држава на апартхејдот, дизајнирана да ги привилегира еврејските граѓани на сметка на Палестинците, игнорирајќи ги многуте Евреи, како во Израел така и низ дијаспората, кои се противат на сопственото регрутирање во етно-националистичкиот проект“, потпиша Хјуз, што ја чинеше ангажман во американската листа.
Фудбалерот на Баерн, Нусаир Мазрауи јавно ја поддржа Палестина, по што баварскиот тим го отстрани од првиот тим.
Политичарот од Партијата на зелените, Фолкер Бек, исто така поднесе кривична пријава против Мароканецот до полицијата во Минхен и до јавното обвинителство за „поддршка на криминалот“.
Обвинението за антисемитизам како заеднички фактор
Фудбалскиот клуб Мајнц отиде чекор подалеку, отпуштајќи го Холанѓанецот со мароканско потекло Анвар Ел Гази поради неговата поддршка за палестинскиот народ.
Првично Ел Гази беше суспендиран, а потоа вратен во тимот, по што германскиот клуб и официјално го раскина договорот со него.
— Anwar El Ghazi (@elghazi1995) November 3, 2023
„Стојам зад сето она што го кажав дури и ако тоа значи да стојам сам. Губењето на егзистенцијата не е ништо во споредба со пеколот што им се случува на невините луѓе во Газа. Престанете да убивате луѓе“, напиша Ел Гази на Инстаграм по раскинувањето на договорот со германскиот клуб.
Овој пристап се прошири и на политиката, па Претставничкиот дом на Соединетите Американски Држави донесе резолуција со цел да се цензурира Рашида Тлаиб, единствената Палестинка во Конгресот, поради нејзините коментари за војната меѓу Израел и Хамас.
Претставничкиот дом во вторникот вечерта гласаше со 234 „за“ и 188 „за“ за отповикување на демократската конгресменка од Мичиген.
Околу 22 членови на нејзината партија им се придружија на републиканците во поддршката на резолуцијата која тврди дека Тлаиб „промовира лажни наративи во врска со нападот врз Израел од 7 октомври 2023 година од Хамас и за повикување на уништување на државата Израел“.
Друга работа што ги поврзува овие случаи е обвинувањето за антисемитизам. Историски гледано, критиките на израелската влада се поврзуваат со антисемитизмот. Но, не е така едноставно, со намерно давање знак на еднаквост меѓу јудаизмот и Израел, израелската влада создаде парадокс во кој акциите на Израел се надвор од критики.
Иронијата е што ционизмот и антисемитизмот се меѓусебните најдобри поттикнувачи.
„Приватизацијата“ на јудаизмот
Израел ги „приватизираше“ Евреите, што е очигледно и во официјалната мисија на Постојаната мисија на Израел во Обединетите нации, во која се наведува дека „ја претставува државата Израел, нејзините граѓани и еврејскиот народ на глобалната сцена. “
Оваа „конфузија“ води до проблематична реторика каде што израелските лидери го претставуваат целиот еврејски народ, така што по дефиниција секоја критика на Израел мора да биде критика на еврејскиот народ, затоа се карактеризира како антисемитизам.
Тие се согласуваат со ваквата реторика во многу земји на Западот, па од самите себе познати причини, можеби стравувајќи дека самите нема да бидат етикетирани како антисемитисти, се придржуваат до дискурсот на државата Израел.
Критиката на Израел треба да биде легитимен одраз на слободата на говорот исто како и критиката на која било друга влада во светот. Слободата на говор е основата на демократските општества, но последните случаи покажуваат колку е чувствително прашањето за слободата на изразување во општествата со исклучително висок степен на демократија.
