Таа не престана да му пишува писма и секој концерт му го посвети нему! Најтажната љубовна приказна на Југославија која смртта ја прекина
Пејачката Јосипа Лисац и Карло Метикош се запознале далечната 1971 година, а нивната љубов била на прв поглед.
Сè започна една февруарска вечер во 1971 година. Музичарот Карло Матикос патувал низ светот и изградил кариера претставувајќи се како Мет Колинс. Беше миленик на жените, а како што пишуваа тогаш медиумите, имал околу 20 ангажмани со грофици, манекенки и стјуардеси.
Од друга страна, Јосипа штотуку влезе во дваесеттите години и ја градеше кариерата на првата југословенска рокенрол дива.
За нив кобна била средба во Петриња.
– Беше, како, малку буцка, мила, но пееше феноменално – изјави еднаш Карло Метикош за Јосипа Лисац.
-Кога се вратив во Загреб, сфатив дека музичката сцена е сменета. Дојдоа други, групата беше како печурки после дожд, не знаев кој, што… Ама некако се удавив во таа рутина, убаво си поминав и еднаш отидов во Петриња, ја сретнав Јосипа Лисац, нашите очи се сретнавме.како во приказната и оттогаш повеќе не се разделивме – изјави во една прилика Карло.
Сите зборуваа за својата љубов , а како што рековме, таа беше отпеана на албумот „Дневник једне љубов“.
На секој концерт на Јосип, место во првиот ред било резервирано за Карл, а иако никогаш не се вериле, ниту се венчале, поминале 21 година заедно сакајќи се до последниот здив.
Пејачката еднаш проговори за нивната врска:
-Никогаш не разговаравме толку монструозно како што слушам како зборуваат денес. Никогаш не се пцуевме еден на друг и не трескавме врата. Она што требаше да си го кажеме, веднаш ќе го кажевме, не го оставивме за подоцна. Сè решивме со разговор. Ако едниот беше изнемоштен или под стрес, другиот го земаше, така се менувавме и функциониравме.
Карло почина на 10 декември 1991 година по срцев удар. Имаше 51 година. Но, ниту смртта не ги раздели. По 33 години од смртта на Карл, Јосип сè уште му ја посветува секоја минута на сцената, пишува писма, го сака… Таа вели дека никогаш не ни помислила на друг маж.
– Не, затоа што срцето ми е полно и веќе ништо не може да се смести во него – рече таа.
