Таен украински баталјон: Ако руските војници ги заробат или фатат – тие не постојат за Киев
Тие се предводени од разузнавачи, а нивните членови се претежно регрутирани од цивили или бистри волонтери
Тајниот украински баталјон Братство е составен исклучиво од доброволци. Неговите членови се дел од украинските специјални сили и нивната улога во војната е исклучително важна, но за разлика од другите припадници на украинските сили, доколку бидат фатени или заробени од руските војници, Киев официјално ќе каже дека никогаш не ни слушнал за нив. Баталјонот Братство, имено, дејствува длабоко зад непријателските линии – на територијата на Руската Федерација.
Неколку негови оперативци се согласија да разговараат со Даниел Бофи, новинар на британскиот Гардијан кој известува од Киев, кому му кажаа некои делови од нивните задачи и нивните искуства од фронтот преку границата. Бофи истакнува дека нивните приказни не можат да бидат независно проверени и затоа треба да се земат со резерва, но дека се крајно убедливи и веродостојни.
Закана за Русите
„Многу ни е лесно да ја поминеме руската граница“, рече 21-годишниот Владислав, најмладиот од тројцата членови на баталјонот Братство со кои интервјуираше Гардијан. Тарас има 23 години, а нивниот командант Олексиј, нивната врска со официјалните украински сили, има 39 години. Пораката на Владислав е главната цел на баталјонот Братство и причината поради која одлучија да зборуваат за своите постапки во медиумите – тие сакаат руските силите да се плашат од украинските акции. Тројцата пиеле кафе во паркот Тарас Шевченко во Киев, на привремен одмор помеѓу операциите и обуката, облечени во цивилна облека: фармерки, јакни и дуксери. Тарас рече дека пред две недели се вратиле од едноставна операција.
„Нашата група мораше да однесе одредено количество експлозив на територијата на Русија и да ги остави на одредено место. Не знам за кого и за каква цел бил експлозивот, но сигурно знам дека некои луѓе во Русија се подготвени да им помогнат на Украинците“, рече тој. Олексиј вели дека потекнува од разузнавачко милје, но повеќето од неговите војници биле регрутирани или како цивили или како најпаметни членови на други доброволни единици. Нивните мали тимови од четири или пет војници проценуваат каде се најбезбедните рути за влез во Русија. Некогаш ги проучуваат правците што ги користи стоката, понекогаш се консултираат со шверцери кои ги користеле истите рути за шверц пред војната. Во една прилика добиле мисија да фатат или убијат висок офицер на ФСБ кој, според Владислав, работел во близина на границата со Украина, но на руска страна.
„Ја имавме патеката на неговиот автомобил и решивме да поставиме заседа“, изјави Владислав. Чекале со часови, но автомобилот не стигнал. Кога мораа да се откажат, имаа нов проблем – како да се вратат во Украина.
„Наидовме на граничен пункт со руски стражари. Ги нападнавме, бевме четири на четири. Убивме тројца Руси, а еден полесно ранивме. Го заробивме, го транспортиравме на територијата на Украина и го предадовме на украинската армија“, рече Владислав.
Нивната група помина многу подобро од стражарите – само еден беше ранет во раката. Не секоја приказна има среќен крај. На Божиќ минатата година, четворица нивни колеги беа убиени десет километри подалеку од границата со Русија, недалеку од Брјанск. Олексиј се сеќава на шокот кога следниот ден на руските канали Телеграм беа објавени фотографии од нивните убиени соборци. Руски РИА Новости тогаш објави дека лицата носеле „кратки митралези SIG Sauer, уреди за комуникација и навигација и четири бомби со вкупна моќност од околу 40 килограми ТНТ“.
Најдобрите борци
„Сите бевме во шок“, рече Олексеј.
„Тие беа нашите најдобри борци. Не се грижевме за нив и бевме сигурни дека се ќе биде во ред. Не ги знаеме деталите, но претпоставуваме дека случајно влегле во втората линија на руската одбрана, а имало мини пред неа“.
Тарас открива дека неговата најуспешна операција била пред шест недели.
„Имавме задача да уништиме руски хеликоптер што превезуваше службеници на руското Министерство за внатрешни работи“, рече Тарас.
„Првиот пат кога влеговме, ласерскиот нишан не функционираше поради лошото време. Следниот пат, за една недела, се обидовме повторно“. Заминале во 7 часот, ноќта ја поминале на одредената локација и следното утро го слушнале хеликоптерот. Малиот дрон што го носеа потврди дека се работи за истиот хеликоптер.
„Ја испукавме ракетата од четири километри на него. Не видовме удар, но слушнавме експлозија, а потоа брзо побегнавме“, рече тој. Дури и да не ги убиле службениците, Тарас смета дека операцијата била успешна.
„Покажавме дека можеме да влеземе на руска територија и да им покажавме на Русите дека Украинците можат да оперираат таму. Откако ги открија нашите диверзанти на нивна територија, мора да испратат војници да ги најдат, а тоа го уништува моралот“, заклучи Тарас.
