Што се крие зад проблемот со „стареењето на Италија“?

Падот на наталитетот и зголемувањето на бројот на стари лица значително го „остареа“ населението на Италија, до тој степен што економистите во земјата се загрижени за својата иднина.

Досега, дури и напорите на десничарската влада на Џорџија Мелони да го зголеми наталитетот не успеаја да го свртат бранот на демографскиот пад на Италија.

Според последните податоци на Евростат, Италија е „најстарата земја“ во Европската унија, а половина од населението во моментов има просечна возраст над 48 години.

Заедно со Португалија, Италија има најголем процент на жители постари од 65 години, пишува euronews ,

Овие статистички податоци го одразуваат европскиот тренд во кој блокот доживува севкупен пораст на средната возраст (44,5 години). Бројот на стари лица сега претставува повеќе од една петтина од населението на блокот.

„Сепак, она што е уште позначајно е трендот на стареење кај најстарото население во Италија“, рече Сесилија Томасини, професорка на Универзитетот во Молизе.

„Конкретно, процентот на лица на возраст од 80 и повеќе години се зголеми на 7,7 отсто од вкупното население, што е значително зголемување од 3,3 отсто забележани во 1991 година“, додаде таа.

Како Италија толку „остаре“?

Се вели дека причината за „стареењето“ на населението е прилично едноставна: бројот на смртни случаи, поради стареењето на неговото население, го надминува бројот на раѓања.

„Во последните 40 години, просечниот број на деца по семејство во Италија е под 1,5“, вели Алесандро Росина, професор по демографија на Католичкиот универзитет во Милано.

Потребна е стапка од 2 раѓања по жена за да се одржи стабилна популација.

Според Томасини, овој пад на наталитетот започнал во 1980-тите, иако со повремени флуктуации.

„Миграциските текови само малку го забавија овој процес на стареење. Во спротивно, неговото влијание би било значително поизразено“, потенцира Томасини.

Фактот дека постарите луѓе во Италија живеат подолго е всушност позитивна вест, според Џовани Ламура од Националниот институт за здравје и наука.

Ламура тврди дека земјава не инвестирала толку многу во новите генерации како во претходните генерации.

„Луѓето во Италија планираат и сонуваат да имаат деца и семејства исто како и другите Европејци. Недостасува адекватна политика за поддршка на реализацијата на овие планови и соништа“, рече Росина.

„Италија има една од највисоките просечни возрасти за родителите да го родат своето прво дете, главно поради тоа што младите се борат да најдат стабилна работа, како и поради тоа што се соочуваат со тешкотии во наоѓањето домување“, додаде тој.

Тогаш оние кои имаат деца се соочуваат со предизвиците на семејниот живот, бидејќи им недостига економска поддршка и соодветна инфраструктура како нови родители.

„Во Италија, раѓањето на детето веројатно претставува влошување на економските услови на родителите, како и компликација на нивните животи од организациона гледна точка, повеќе отколку во другите земји“, вели Росина.

Која е иднината на Италија?

За Томасини се очекува во иднина да продолжи стареењето на италијанското население и падот на наталитетот.

„Краткорочно, миграцијата може да игра важна променлива што може да влијае на динамиката на населението, иако може да биде политички лизгава“, рече таа.

Владата на Мелони го стави зголемувањето на наталитетот еден од приоритетите на својата влада, но досега не постигна конкретни резултати.

Владата го преполови ДДВ-то за пелените и млекото за бебиња, но грижата за нив и понатаму е скапа и тешко прифатлива.

Најголемиот страв на Италијанците е слабиот економски развој кој продолжува да опаѓа.

Според Росина, ако наталитетот остане ист, Италија може да има само 320.000 новороденчиња за 25 години.