Писмо напишано од Јуриј Гагарин пред полетување во Вселената: ,,Те молам грижи се за нашите ќерки и сакај ги како што јас те сакам тебе”
Јапонската агенција за истражување на вселената (JAXA) вчера ја лансира паметната сонда за истражување на Месечината SLIM, што претходно истото го направија уште 4 држави. Кога ќе се спомне космосот, постојат многу асоцијации, а меѓу нив е и познатиот Јуриј Гагарин.
Пилотот на советските воздухопловни сили и советски космонаут, стана првиот човек што патувал во вселената пред 63 години. Тоа беше настан кој го промени човештвото, а му претходеше писмо.
Два дена пред да лета во вселената , Јуриј Гагарин напиша писмо до својата сопруга Валентина Ивановна и нивните ќерки Лена и Галија – само во случај никогаш да не им се врати.
Писмото беше доставено до неговата сопруга и ќерките седум години подоцна, откако Гагарин загина во авионска несреќа на 27 март 1968 година .
– Здраво, драги мои, сакани Ваљочка, Леночка и Галочка! Решив да ви напишам писмо за да ја споделам со вас радоста и среќата што ме опсипаа денес. Денеска владината комисија одлучи дека јас ќе бидам првиот што ќе бидам испратен во вселената. Знаеш, драга Ваљуша, колку би сакал да бидеш заедно со мене. На обичен човек му беше доверена толку голема државна задача – да го направи првото патување во вселената!
Може ли некој да сонува за нешто поголемо? Ова е историја, ова е нова ера! Морам да заминам за еден ден. Во тоа време ќе бидете зафатени со вашиот бизнис. Многу голема задача е на моите рамена. Пред да заминам, би сакал да бидам со тебе малку, да разговарам со тебе. Но ти си далеку. Сепак, секогаш те чувствувам како да си покрај мене.
Јас целосно верувам во техниката. Верувам дека нема да откаже. Но, се случува човек да падне додека оди и да го скрши вратот. Нешто може да се случи и овде. Но, јас не верувам во тоа. Меѓутоа, ако нешто се случи, тогаш ве замолувам, а пред се Ваљуша, да не бидете тажни. На крајот на краиштата, таков е животот и на никој не може да му се гарантира дека утре нема да го прегази автомобил. Те молам, внимавај на нашите девојки, сакајте ги како што ги сакам јас. Нека пораснат, те молам, да не станат убавици, ќерки на мајки, туку одговорни луѓе кои нема да се плашат од животните маки. Подигни ги да израснат во луѓе достојни за новото општество – комунизмот. Државата ќе ви помогне во тоа. И уредете го вашиот личен живот како што ви налага совеста, како што ви се чини неопходно . Не ви наметнувам никаква обврска ниту имам право на тоа.
Се надевам дека никогаш нема да го видите ова писмо и ќе се срамам од себе поради оваа минлива слабост. Но, ако нешто ми се случи, треба да знаете сè.
До сега живеев чесно, поштено, за доброто на луѓето, макар тоа и да не било големо. Еднаш во моето детство ги прочитав зборовите на В.П. Чкалов: „Ако бидеш, тогаш биди прв“ И еве, се трудам да бидам, и ќе се трудам до крај. Сакам да го посветам овој лет на луѓето од новото општество, комунизмот, во кој веќе влеговме, нашата голема татковина, нашите науки.
Се надевам дека за неколку дена повторно ќе бидеме заедно и дека ќе бидеме среќни.
Ваљочка, те молам, не ги заборавај моите родители, ако имаш прилика, биди тука за нив. Поздравете ги од мене и нека ми простат ако нешто сум им згрешил.
Па, се чини дека тоа е тоа. Збогум, најмила моја. Те гушкам и многу те бакнувам. Со почит, твојата љубов, 10 април 1961 година – пишувало во писмото.
