Порасна во бордел, нејзиниот оженет љубовник загина во авионска несреќа: Беше зависна од морфин а поради една работа ја сакаше цел свет (фото/видео)

Легендарната Едит Пјаф е родена пред 108 години. Таа беше позната париска шансониерка, кантавторка и актерка која стана симбол на храброста. Нејзината музика е жива и денес, иако не е „модерна“, но во нејзиниот случај навистина важи изреката: Модата е минлива, стилот е вечен.

Пјаф тврдеше дека е родена на предните скали на нејзиниот дом на 72 rue de Belleville, откако брзата помош не се појавила, но нејзиниот извод од матичната книга покажува дека е родена на 19 декември 1915 година во болницата Тенон во Париз.

Иако таа ја преработи оваа приказна за да звучи подраматично, Пјаф не требаше да ги направи другите детали од нејзиниот живот полоши отколку што беа.

Едит Пјаф

Животот на Пјаф беше полн со трагедии. Нејзината мајка ја оставила кога била бебе, пораснала во бордел, како дете била слепа поради кератитис, како тинејџерка му се придружила на својот татко акробат и патувала секогаш, била зависна од морфин, кортизон и алкохол откако го повредила грбот во сообраќајна несреќа, ја изгубила љубовта на животот, а на крајот паднала во финансиска криза, пишува Гардијан.

Вистинското име Едит Џована Гасион, прекарот La Môme Piaf (што значи „малото врапче“) ѝ го дал нејзиниот прв менаџер Луис Лепли бидејќи имала моќен глас и била висока само 146 сантиметри. Својот талент го открила додека пеела за да заработи оброк на улиците на Монмартр.

Пјаф Цел живот пееше за улиците од кои доаѓаше

Таа имаше многу љубовници, вклучувајќи го и боксерскиот шампион Марсел Кердан, со кој имаше многу јавна врска и покрај тоа што тој имаше жена и деца.

Кердан, и покрај стравот од летање, се качил во авионот и отишол да ја изненади за време на нејзиниот настап во Њујорк во 1949 година. Авионот паднал во планината Монте Редондо и сите 48 патници загинале. Откако ја слушнала вестта, Пјаф излегла на сцената и два пати се онесвестила.

Секогаш велеше дека Кердан е нејзината единствена вистинска љубов.

Дефиниција на париската храброст

Пјаф беше погребана со највисоки почести на француските власти, и тоа не без причина. За време на Втората светска војна, Пјаф помогна да се ослободат 300 воени затвореници во близина на Берлин.

Пејачката го убедила командантот на логорот да и’ дозволи да се фотографира со затворениците. Тие фотографии подоцна биле искористени за создавање лажни документи за затворениците кои се претставувале како слободни француски работници во Германија.

Две од денешните поп диви, Мадона и Селин Дион, и’ оддадоа почит во деновите на терористичките напади во Париз.

,,Таа знаеше што е болка и страдање. Плачеше многу во животот”, рекла Кристин Ламе, сестра на вториот сопруг на Пјаф, Тео Сарапа, пишува АП.

„Сигурна сум дека, да беше жива, ќе и’ беше неописливо жал за тоа што и’ се случи на Франција“, додаде Ламе.

Едит Пјаф

Издавачката куќа Parlophone ја одбележува стогодишнината од нејзиното раѓање со специјален сет од 20 ЦД наречен Intégrale 2015. Кутија со 350 снимки, вклучувајќи снимки од интервју од 1962 година и седум настапи во живо.

,,Нејзиниот глас ја издвојуваше од другите пејачки. Кога пееше, сè ќе запреше. Сите слушаа, а нејзиниот глас удираше директно во душата”, изјавил надзорникот на сетот.

Пјаф, чии песни се најпознати како La vie en rose, Milord, Non, je ne regrette rien, L”hymne a l”amour, Padam, Padam, Sous le ciel de Paris, почина на 10 октомври 1963 година од исцрпеност и заболување на црниот дроб. Марлен Дитрих нејзиниот глас го нарече „душата на Париз“.

Во 2013 година, жителите на Париз ја одбележаа 50-годишнината од смртта на Пјаф.

„Таа ги живееше своите песни. Секоја нејзина песна беше како приказна што и’ ја раскажуваше на публиката“, рече Ламе, која ја објави книгата „Последната љубов на Едит Пјаф“ во 2013 година.

„Нејзините песни честопати беа тажни, но во нив секогаш имаше малку простор за надеж и подобри денови“, рече Мулен, додавајќи дека тие го претставуваат животот на Пјаф, но и животот на секое човечко суштество.

„Затоа публиката толку многу ја сакаше“, заклучи Мулен.